Naar de kerk of een viering in het woonzorgcentrum gaan kan niet, juist nu de behoefte aan verbondenheid en bemoediging groot is. Dan zijn kleine ‘huiskerk’-bijeenkomsten extra waardevol. Zingevingsadviseur en pastoraal werker van WZU Veluwe Margriet Sprong vertelt erover.
Met zes bewoners in een hele wijde kring zitten we in de recreatieruimte. Halverwege komt er iemand de zaal binnen die ver weg gaat zitten. ‘Ik houd afstand, maar ik doe graag mee.’ Samen zingen we, praten over de lente, wat we daarvan zien en hoe de hemelse Vader belooft dat Hij nog veel meer voor ons zorgt dan voor de vogels en de bloemen.
Zorgen en bemoedigingen
Zorgen en bemoedigingen worden gedeeld. ‘Ik mis mijn kinderen en dat ik niet naar mijn kleinkind kan dat jarig is deze week.’ ‘Ik maak me niet zoveel zorgen, het is altijd goed gekomen in mijn leven, ik kijk met vertrouwen vooruit.’ ‘Dit hebben we nodig met elkaar, dit bemoedigt me. Als ik ‘s nachts wakker lig, ga ik ook zingen en dan ervaar ik dat God bij me is.’ ‘Wees niet bezorgd’, leest een ander het opschrift bij een plaat met verhaal. ‘Ja, je mag voor alles bidden’, zegt ze erachteraan.
Verbondenheid
We delen waarvoor we willen bidden en brengen dat samen bij God. Even worden we boven de zorgen en eenzaamheid uitgetild, ervaren we verbondenheid met elkaar en met de Here God. Het bemoedigt mijzelf ook. Ik kan niet meer naar de kerk en hier met de bewoners is het er toch: gemeenschap der heiligen, een kleine huiskerk. Als ik een bewoner naar haar kamer breng die niet alles van het gesprek kon volgen zingt ze voor zich uit: ‘U alleen, U loven wij. Dat heb ik van meester De Jong geleerd.’ Zo geven en ontvangen we van elkaar: bewoners en medewerkers.
Geestelijke verzorging
WZU Veluwe heeft een eigen team van pastoraal werkers, die net als anders aanwezig zijn voor cliënten en medewerkers op de verschillende locaties. In deze onrustige en onzekere tijd vinden we het belangrijk om bemoediging en troost te blijven bieden aan ieder die dat nodig heeft.